Maart

06-03-2017

Wat een avontuur! Enkele dagen terug van tot hiertoe de leukste ervaring hier in het prachtige Malawi! We zijn zaterdag om half 6 in de ochtend vertrokken op een mountainbiketocht voor 5 dagen. We konden 5 dagen op trip gaan omdat we MID- term holiday hadden op school en dus een weekje verlof! Auke, de uitbater van de ecolodge in Livingstonia heeft ons mountainbikes verhuurd om 5 dagen te gaan trekken. Deze tocht hebben enkel de jongens gemaakt. Een uitje met de boys, dat beloofde op voorhand al een toffe trip te worden. Eenmaal aangekomen in Livingstonia hebben we met Auke de route besproken op de kaart, toen werd al duidelijk dat het een zware, maar mooie tocht zou worden.

We moeten eerlijk toegeven dat we het de eerste dag toch een beetje onderschat hadden. De hoofdwegen van de kleine lokale Afrikaanse dorpjes kan je vergelijken met serieuze mountainbikeparcours in België. Er is een enkel verschil, in Malawi gaat het constant berg op en af en het is er 30 graden of warmer. We moesten de eerste dag 80 kilometer afleggen, na ongeveer 30 kilometer kregen we allemaal al een serieuze klop van de hamer! Van dat moment wisten we dat we vaker moesten stoppen om een cola te kopen of een banaan te eten. Met de nodige stops aan waterpompen, die ons voorzien hebben van water tijdens deze warme dagen, zijn we in Rumphi geraakt.

Dit is de districtshoofdstad van het district Rumphi. Klinkt als een grote stad? Ongeveer zo groot als een landelijk dorpje in België. We hebben hier overnacht in een hotel en gegeten in het restaurant, dat zou meteen onze laatste luxe zijn voor de komende dagen.

Dag twee begon met het nodige geklaag over pijn aan ons zitvlak. Een aantal sokken over ons zadel en dan konden we toch vertrekken. Normaal zou deze dag de langste dag worden want er stond een trip gepland van 120 km. Deze dag zouden we aankomen in het Nyika nationale park aan de grens van Zambia. De dag begon met een hele slechte weg, dankzij deze weg hebben we te maken gekregen met een platte band. Wanneer we een binnenweg namen, bleek die dan nog eens heel erg zwaar te zijn. We zijn hier voor het eerst geconfronteerd met bergen die we niet opgeraakten met onze mountainbikes en dus moesten afstappen. Ook de afdalingen werden steiler en vooral ook gevaarlijker. Dat hebben we maar al te goed gemerkt toen Dieter op een afdaling een rots tegenkwam en zo de controle over zijn snelheid verloor. Na deze afdaling was er een scherpe bocht waar hij niet meer kon stoppen en is gevallen. Gelukkig is hij ervan afgekomen met enkele wonden op zijn knie en wat schrammen op zijn armen. Zijn fiets zag er iets minder goed uit, zijn achterwiel stond heel erg scheef en zijn remmen bleken ook een serieuze klap te hebben gehad. We hebben ons best gedaan om de fiets terug berijdbaar te maken en we zijn doorgefietst (en vooral gewandeld) naar het volgende erg klein dorpje Tahzima. In Tahzima is er een gate om in het Nyika nationale park te geraken. Gelukkig was er ook een goede fietsenmaker in Tahzima. Niet te vergelijken met België natuurlijk, maar hij heeft het toch gepresteerd om Dieter zijn fiets terug helemaal op te lappen voor 2500 kwacha (omgerekend 3.33 euro).

Het was al te laat om verder door te rijden naar Chilinda omdat we veel tijd verloren hadden met de platte band, de val en de fietsenmaker... Eigenlijk waren we ook gewoon heel moe want we hadden een zware tocht van 60 km al achter de rug. We besloten dus om onze tent op te stellen in Tahzima en de nacht hier door te brengen. We zijn bij een lokaal huisje gaan vragen om voor ons te koken en dat deden ze maar al te graag. Eigenlijk wilde ze geen geld hiervoor ontvangen, maar na een tijd aandringen heeft de meneer toch het geld aangepakt om te dienen als schoolgeld voor zijn kleinkinderen. We hebben echt heel erg lekker gegeten, maar dat is in Malawi niet het belangrijkste, veel eten dat is heel belangrijk! De man heeft ons de volgende ochtend uitgenodigd om thee te komen drinken bij hem thuis. Eenmaal daar aangekomen, stonden er heel veel gekookte aardappelen klaar om te dienen als ontbijt voor ons. Wetende dat we een zware toch tegemoet gingen hebben we dit ontbijt met open armen aangenomen.

Na een stevig ontbijt konden we dus vertrekken voor onze derde dag. Dit zou een dag worden recht door het nationale park. Op onze tocht van alweer 60 kilometer zouden we geen beschaving tegenkomen. Alleen natuur en dieren. Heel de dag waren we onder de indruk vaan de natuur, het park is echt prachtig! Omdat het nu regenseizoen is staan alle planten mooi in bloei, maar zie je wel minder dieren. We hebben op deze dag ook een aantal keer gebruik moeten maken van onze regenkledij. Het parcours was alweer heel erg zwaar, maar veel mooier dan dit kan je het niet maken. Tijdens zo'n tocht kom je echt tot rust! Zalig gewoon om in de pure natuur rond te fietsen! De eindbestemming van deze dag was Chilinda, van hieruit kan je met gamedrives doen met jeeps en hier zijn lodges om te overnachten. Wij hebben geslapen op de camping. Chilinda ligt op 2200m hoogte, dat wil zeggen dat we vandaag heel wat geklommen hebben. Deze hoogte wil ook zeggen dat het 's nachts erg hard afkoelt, tot zo'n 6 graden en dat zijn we echt niet meer gewoon! We hebben op de camping onze tent opgesteld. De receptie was 2 km van de camping een hier was een restaurant aan waar we gingen eten. In het donker was deze 2km een vrij "enge" wandeling omdat er luipaarden, hyena's, olifanten, leeuwen enzovoort in het park zitten, maar we zijn niets tegengekomen. De dieren die we vandaag wel zijn tegengekomen zijn: zebra's, impala's, elanden, hertjes en vele mooie vogels. 's Avonds hebben we nog even aan het kampvuur gezeten voor we onze tent inkropen. Maar dat was niet voor lang! Het was er zo koud dat we terug uit onze tent zijn gekomen een onder een mooie sterrenhemel naast het kampvuur hebben geslapen.

Omdat we de vorige dag heel veel geklommen hadden tot 2200 meter hoogte, hadden we goede moed voor vandaag. Vandaag moest het gewoon een groot deel bergaf zijn. En ja, onze verwachtingen kwamen uit! Het was inderdaad bergaf, maar niet geleidelijk zodat je snelheid kan maken. Dit leek meer op een andere sport: down Hillen. Heel mooi, heel leuk, heel gevaarlijk! Eenmaal aan de gate van Caprekezi was het ergste dalen voorbij en ging het weer wat op en af tot aan de rand van het park in Uledi. Dit was voor de eerste keer geen super uitputtende tocht, maar we hebben vandaag toch een 80-tal kilometers gedaan. We hebben overnacht bij de scouts van Uledi. Dit zijn geen scouts zoals wij ze kennen, maar deze mensen nemen het op tegen stroperij in het park. 's Avonds hebben we zelf gekookt op een kolenvuurtje en op de grond bij deze mensen binnen geslapen.

Na een goede nachtrust konden we beginnen aan de laatste dag van ons avontuur. Om de dag te beginnen moesten we 3 kilometer lang super steil bergop wandelen met onze fietsen. Op het eerste stukje dat weer te berijden viel, brak Bob zijn trapper jammer genoeg af. Samen met een lokale man hebben we twee uur lang gezocht naar iemand die dit kon repareren, maar dit mocht niet baten. We hebben dan zelf de trapper vastgezet met touw zodat bob toch nog een beetje kon trappen, maar bergop zat er niet meer in. Auke had ons verteld dat de laatste rit heel rustig over de grote baan was, maar je kon het ook moeilijk maken en door de jungle rijden zonder wegen of paden. Rarara welke optie wij gekozen hebben? Natuurlijk, de jungle! Dit was een prachtige ervaring in the middle of nowhere! De tocht door de jungle was ongeveer een 25-tal kilometer. De eerste 10 kilometers waren bijna niet berijdbaar waardoor we veel moesten wandelen, soms over riviertjes en letterlijk door de bossen. Met Bob zijn waterzuiveringspomp hebben we water gezuiverd uit een rivier om onze flessen bij te vullen.

Na 10 kilometer werd het beter en konden we terug de fiets op. Over smalle paden en recht door het bos. Meer dan 10 huizen zijn we op deze rit door de jungle zeker niet tegengekomen. Toen we bijna op de grote baan naar Karonga waren, kwamen we nog een waterpomp tegen waar we stopten. Eenmaal op de grote baan aangekomen merkte Bob dat hij zijn rugzak met al zijn geld, fototoestel, paspoort ... vergeten was aan die waterpomp. Door dat Bob zijn trapper nog steeds stuk was, is Dieter teruggereden en aan de pomp stonden een aantal kinderen klaar om de rugzak terug te geven. Dit geeft nog maar eens aan hoe vriendelijk de mensen in Malawi hier zijn. Nog 15 kilometer over de grote baan en we kwamen in Karonga aan. Hier is een taxi ons komen halen en eindigde dus ook onze trip.

Wat een avontuur, dit vergeten we nooit meer! 5 dagen fietsen, 325 kilometer door de prachtige natuur van het prachtige Malawi! Wondermooi, dat is het enige woord om deze trip te beschrijven!

Op woensdagavond 02/03 waren we dus terug in onze lodge. Uitgeput, stinkend naar zweet, maar super voldaan. Donderdag hebben we veel opgeruimd en gewassen en nadien zijn we naar de school gefietst. We hebben dan een afspraak gemaakt om de volgende dag om 9 uur aanwezig te zijn om les te geven aan de leerkrachten. Toen we op vrijdag aankwamen op school waren er amper leerkrachten. Desondanks hebben we de onderdirecteur en een leerkracht een les "rapporten maken" in Excel gegeven. Daarnaast hebben we de directeur geholpen om een goed en overzichtelijk Excel werkblad te maken om te zien wie zijn schoolgeld betaald heeft en wie niet. In de namiddag hebben we nog wat uitgerust. De meisjes en Bob waren alweer vertrokken op weekend dus we hadden het huis voor ons alleen. Aangezien er bijna geen eten meer was en we geen zin hadden om te koken zijn we uit eten gegaan. Onze buiken goed vol gedronken en gegeten (€ 3,3 voor kip met friet), nog een aantal afleveringen van onze serie en dan op tijd ons bed in.

De volgende dag moeste we naar Mzuzu. Dat is een van de grootste steden van Malawi en op zo'n drie uur rijden van Chilumba. In Mzuzu is er een grote supermarkt, hier moesten we naartoe aangezien we echt geen eten meer in huis hadden. Eerst goed gaan winkelen in de supermarkt en een lokale markt, dan naar een fastfood restaurant gereden om na 7 weken nog eens een hamburger en pizza te eten en dan richting huis.

Ondertussen was ook Bob thuis en hebben we er een leuke avond met de mannen van gemaakt. Eerst gebarbecued en dan een klein feestje gebouwd. Zondag hebben we rustig gewerkt voor school en zijn de dames terug gekomen van hun weekend naar Nyika.

Tot zover onze lange blog over een super leuke week vakantie! Batterijen weer helemaal opgeladen voor de laatste twee weken lesgeven. 

16-03-2017

10 dagen geleden sinds onze vorige blog, hoog tijd om onze trouwe volgers weer wat leesplezier te geven ;)

Pieter is ontzettend hard aan het werken aan bachelorproef en zijn film/documentaire over de cultuur van Malawi. Hier alvast enkele foto's als voorproefje...

Ondertussen zijn de 3 nieuwelingen ook gearriveerd! Het zijn 3 vroedvrouwen van Thomas More en ze werken in het ziekenhuis vlakbij de lodge. Hun blog kan je volgen door hier te klikken.

Vorige week vrijdag was Pieter een enquête aan het afnemen voor zijn bachelorproef en Dieter geschiedenis aan het geven. Plots werden we allebei afgeleid door ontzettend veel lawaai. Toen we buiten gingen kijken, zagen we allerlei leerlingen lopen met stokken, metalen buizen en stenen. Even later merkten we wat de oorzaak was: een kleine alligator op school die de kippen op at. Uiteindelijk hebben de leerlingen hem met zijn allen doodgeslagen en weggegooid.

We hebben nog veel (proberen) les te geven. Deze week hebben we heel veel last gehad van stroompannes. We besloten om dan maar een kijkje te gaan nemen naar het voetbalveld van de school. Om aan het voetbalveld te geraken, moesten we onverwacht nog een riviertje oversteken omdat het hard had geregend de afgelopen dagen.

Omdat het kookvuur zonder stroom natuurlijk ook niet werkt, hebben we samen gekookt op kolen.

PIETER: Nog groot nieuws...ik heb de €500,00 van de gemeente al goed kunnen besteden! In de supermarkt in Mzuzu heb ik een matraspomp gekocht om de computers leeg te blazen. Een stofzuiger is nergens te vinden in Malawi, net als een compressor. De pomp blaast echt wel hard, dus volgende week beginnen we met het uitkuisen van de computers!

Ik heb ook veel overlegd met de directeur en de onderdirecteur over de besteding van het budget. Uiteindelijk waren we overeen gekomen om het grootste deel te besteden aan stoelen. Een stoel in Mzuzu kost K7000 (9,33 euro). In Uliwa, een dorpje vlakbij de lodge kost een stoel K6900 (9,20 euro). Ik was naar Uliwa gefietst om te overleggen over de prijs, maar ze wilden me geen korting geven ondanks een grote bestelling. Ik heb de nummer gevraagd van de fabrikant om daar korting te regelen. Na veel overleggen over de prijs en nog veel meer telefoontjes, kwam het tot een prijs van K5950 (7,9 euro) per stoel, een korting van 15%! De 55 stoelen moeten helemaal uit Blantyre komen, dus als alles goed is zullen ze morgen arriveren. Dan blijft er nog K40 000 (50-55 euro). Met dit geld ga ik materiaal voorzien om de cursus die we aan het schrijven zijn af te drukken en te laten inbinden.

Gisteren zijn we samen naar Karonga gegaan. Enerzijds om de betaling voor de stoelen te regelen, anderzijds om geld voor iedereen af te halen, de verblijfsvergunning van de nieuwelingen te verlengen, onze dongels (internet) op te laden en enkele inkopen te doen. Ons transportmiddel was typisch voor Malawi: een fietstaxi!

Gisteren hebben we met 10 gesmuld van 1 gigantische meerval die Bob had klaargemaakt!

Morgen is onze laatste lesdag! Dieter gaat de week nadien waarschijnlijk nog enkele lessen geschieden is geven. De weken nadien gaan we nog hard werken aan onze bachelorproef en keuzetrajecten. We zijn ook nog van plan om enkele lessen bij te geven aan leerkrachten en om het informaticalokaal zo goed als mogelijk achter te laten! De laatste 2 weken gaan we waarschijnlijk nog wat reizen en Zambia verkennen. Tot dan! 

26-03-2017

Alleen maar goed nieuws uit Malawi...de stoelen zijn geleverd!

Vorige week zondag zijn Anne-Catherine, Bob en Pieter gaan genieten van de zonsondergang in Chilumba. Bob is ondertussen vertrokken in zijn eentje om verder te reizen.

Deze donderdag was een grote dag! We hebben heel het informaticalokaal binnenstebuiten gekeerd en schoongemaakt met hulp van de leerlingen. Pieter is buiten enkele uren bezig geweest om met een mondmasker en de pomp alle toetsenborden en computers leeg te blazen. Het was dringend nodig! In ieder toetsenbord zaten honderden vliegjes en de computers zaten ook vol met stof, insecten en soms zelfs nesten. 

Ondertussen heeft Dieter zich bekommerd met het lokaal zelf. Hij heeft alle schermen gekuist, alle kabels goed gestoken en alle tafels en de vloer gekuist! Nadien hebben we alles weer naar binnen gebracht en alle computers weer geïnstalleerd.

Aan het einde van de dag konden we met een voldaan gevoel ons werk bewonderen. Het lokaal ziet er op dit moment zo uit:

Vrijdag was ook een grote dag, onze cursus is volledig klaar! Hij telt 56 pagina's en het is de bedoeling dat de leerlingen hiermee toch nog zelfstandig wat met de computer kunnen leren werken. Het bevat alle lessen die we gegeven hebben. Vandaag wilden we onze cursus gaan afdrukken op school, maar het inktpatroon geeft wat strepen op de afbeeldingen. Tot nu toe hebben we 1 exemplaar afgedrukt. In de lodge staat een kleurenprinter waarmee Pieter de cursus mee wilde afdrukken, maar in de helft was de inkt jammer genoeg op. De cursus wordt op school ingebonden. Morgen gaan we de cursus nog enkele keren afdrukken op school of bij iemand anders. We hebben de cursus ook digitaal beschikbaar gezet op iedere computer. Voor de geïnteresseerden, dit is onze cursus:

Dit weekend hebben we voor de eerste keer allebei iets anders gedaan! Dieter is samen met de vroedvrouwen nog een keer naar de eco lodge in Livingstonia gegaan om de tafelberg te bewandelen. Pieter is in de lodge gebleven om nog te werken voor school. Zaterdag is hij een hele dag met Meza (onze nachtwaker) op stap geweest om te gaan filmen in zijn huis en bij een Afrikaanse dokter. Wanneer de documentaire klaar is, wordt ze zeker op de blog gepost!

Zondagvoormiddag is Pieter samen met de directeur de 5 defecte computers gaan repareren. Na enkele uren werk zijn er al 3 computers die terug werken! De eerste computer had een los kabeltje en een defecte RAM-kaart. We hebben er een uitgehaald en de computer werkt nu met 1 RAM-kaart. De tweede computer had een defecte voeding. De derde had ook een kapotte RAM-kaart en werkt nu met 1 RAM-kaart. De vierde werkte plots weer toen we alle interne stroomkabels loskoppelden en weer aankoppelden. De vijfde had een nest op de processor en heeft een nieuw moederbord nodig. De school heeft de computers gekregen van Denenmarken. De directeur heeft contact opgenomen met Denenmarken en ze gaan een nieuw moederbord, voeding en enkele CMOS-batterijen opsturen!

Morgen worden we tijdens de pauze verwacht om afscheid te nemen van de leerkrachten. Woensdag zullen we Chilumba voorgoed verlaten om te gaan reizen!

28-03-2017

De voorbije dagen hebben we alles en iedereen gedag gezegd in Chilumba. Een erg raar gevoel want dit is echt onze thuis geweest de voorbije 2.5 maanden. We hebben hier zoveel mooie momenten beleefd en zijn de lokale bevolking erg dankbaar om ons te behandelen als een van hen. Vandaag zijn we ook nog naar school geweest omdat de directeur ons nog eens plechtig een goede reis wou wensen in het bijzijn van onze collega leerkrachten in de secundaire school. Het afscheid begon vrij plechtig met een dankwoord van de directeur en een gebed zodat we veilig terug naar België zouden kunnen reizen. Al snel werd het wat losser want we hebben doorheen deze maanden echt een hele goede band opgebouwd met de leerkrachten, maar vooral met de directeur en onderdirecteur. Ook wij, hebben hen bedankt en dan vertelde ze ons dat ze een kleine attentie hadden om ons te bedanken. De cadeautjes waren ingepakt en er stond onze naam op. De directeur overhandigde super fier de cadeautjes en er werden de nodige handjes geschud. Nadien hadden ze frisdrank voorzien om nog even na te praten. Ook wij hebben nog een selfie kunnen nemen met het lerarenteam! We gaan ze missen! Vannacht vertrekken we op reis naar Zambia en daarna terug naar België. Het laatste afscheid was een vrij moeilijk afscheid, dat was van onze nachtwaker Méza. Een man met het hart op de juiste plaats en een man waar we veel tijd mee hebben doorgebracht!

31-03-2017

De afgelopen 3 dagen hebben we gereisd tot waar we nu zijn, Livingstone, Zambia. 3 grote bussen, 7 taxi's en een minibus later... Het was een lange reis, maar vanaf morgen zijn we eindelijk aan de Victoria falls in Zambia! We zijn hier in een prachtige backpackerslodge terecht gekomen, hier verblijven we 4 nachten.